اثرات محافظتی روی کلیهها در برابر آلومینیوم با عصاره گیاهی نانویی
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۷۳۶۱۷
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما؛ به نقل از ستاد نانو، یافتههای اخیر نشان میدهد که شکل نانویی داروی سیلیمارین (Silymarin) میتواند روی محافظت از کلیه در برابر آلومینیوم تاثیرگذار باشد. سیلیمارین یک عصاره گیاهی بوده که به عنوان ماده دارویی به کار میرود.
بر اساس این گزارش، قرار گرفتن در معرض مقادیر زیادی آلومینیوم میتواند برای بدن سمی باشد و عوارض جانبی به دنبال داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محققان دانشگاه اسکندریه به بررسی اثر سیلیمارین روی مسمویتهای آلومینیوم پرداختند و نشان دادند زمانی که این ماده به همراه کیتوزان به صورت نانوذره در بدن استفاده شود میتواند اثرات محافظتی در برابر آسیبهای ناشی از کلرید آلومینیوم داشته باشد.
سیلیمارین به دلیل خاصیت آنتیاکسیدانی شناخته شده است، به این معنی که میتواند با استرس اکسیداتیو مضر در بدن مبارزه کند.
استرس اکسیداتیو هنگامی رخ میدهد که عدم تعادل بین رادیکالهای آزاد رخ دهد. این استرس میتواند در اثر قرار گرفتن در معرض آلومینیوم ایجاد شود. کیتوزان، یک ماده طبیعی استخراج شده از پوسته سخت پوستان است، که برای رهایش و افزایش اثربخشی داروهایی مانند سیلیمارین استفاده میشود.
این گروه تحقیقاتی نانوذرات سنتز شده را روی موشهای آزمایشگاهی به کار گرفتند و موشها را در معرض کلرید آلومینیوم قرار دادند. بعد از یک ماه، آسیبهای کلیوی در موشها ظاهر شد که این امر با افزایش سطح TBARS و H ۲ O ۲، که نشانگر استرس اکسیداتیو هستند، همراه بود.
یافتههای این گروه نشان داد هنگامی که از سیلیمارین و کمپلکس نانویی سیلیمارین و نانوذرات برای درمان استفاده شده، این اثرات منفی به طور قابل توجهی کاهش یافت. فرم نانوذرات سیلیمارین اثرات محافظتی بیشتر نسبت به سیلیمارین رایج نشان داد. این ساختار نانویی در بازگرداندن تعادل بین اکسیدانها و آنتیاکسیدانها نقش مهمی ایفا کرد و اثر ضدالتهابی قابل توجهی در برابر سمیت کلرید آلومینیوم نشان داد.
نتایج این پروژه درک محققان را از سمیت نفروتوکسیک گسترش میدهد و راهبرد درمانی جدیدی را با استفاده از فناوری نانو برای تقویت اثرات ترکیبات طبیعی مانند سیلیمارین ارائه میدهد.
تحقیقات دانشگاه اسکندریه شواهد امیدوارکنندهای را ارائه میدهد که نشان میدهد سیلیمارین، به ویژه هنگامی که به عنوان نانوذره تحویل داده میشود، میتواند روی کلیه اثرات محافظتی در برابر آلومینیوم داشته باشد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: اثرات محافظتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۷۳۶۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یافتههای پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی میدهد. یافتههای پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد میتوان از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده میتواند امکان استفاده درمانی از این سلولها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.
در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.
پیشرفت این بیماری میتواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلولها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق میافتد که منجر به بیفایده شدن دیالیز برای بیماران میگردد.
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی میدهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق میافتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاشهایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.
نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران میگردد.
یافتههای این پژوهش برای نخستین بار نشان داد میتوان از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده میتواند امکان استفاده درمانی از این سلولها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
انتهای پیام